Metaixmio

When David meets the sensual Giovanni in a bohemian bar, he is swept into a passionate love affair. But his girlfriend’s return to Paris destroys everything. Unable to admit to the truth, David pretends the liaison never happened – while Giovanni’s life descends into tragedy.

Σηµαδεµένος από µια οµοφυλοφιλική εµπειρία στην εφηβεία του, ο Ντέιβιντ, ένας νεαρός Αµερικανός, θα καταλήξει στο Παρίσι της δεκαετίας του 1950 αναζητώντας την εσωτερική του ισορροπία. Στη διάρκεια της νύχτας που θα φέρει τον τραγικό επίλογο της ιστορίας του, ο Ντέιβιντ µας αφηγείται την παράλληλη σχέση του µε τον Τζοβάνι και την αρραβωνιαστικιά του, την Έλα, την πάλη του ανάµεσα στην ερωτική επιθυµία και τη συµβατική ηθική, τη σύγκρουση ανάµεσα στην αλήθεια του κορµιού και τα ψέµατα του µυαλού.

Το κλασικό αυτό αφήγηµα πάθους και θανάτου, το οποίο εκδόθηκε το 1956 και αντικατοπτρίζει την προσωπική πάλη του ίδιου του συγγραφέα µε τη σεξουαλική αµφισηµία, παραµένει ένα συγκλονιστικό βιβλίο χάρη στην απλότητα του δραµατικού του ιστού και στην ένταση µε την οποία εκτυλίσσεται η πλοκή του, αποκαλύπτοντάς µας άγνωστες πτυχές της ανθρώπινης καρδιάς.

Το βιβλίο δεν αφορά τόσο την οµοφυλοφιλία όσο το τι συµβαίνει όταν είσαι τόσο φοβισµένος, που τελικά δεν µπορείς να αγαπήσεις κανέναν.
Τζέιµς Μπόλντουιν

Μια ηλιόλουστη νύχτα καλοκαιριού στον παγωμένο βορρά, ένας άνδρας καταφθάνει σ’ ένα λαπωνέζικο χωριό κουβαλώντας μια δερμάτινη τσάντα, ένα πιστόλι κι ένα τσαντάκι γεμάτο χαρτονομίσματα. Το όνομά του είναι Ουλφ. Ή μπορεί και να μην είναι. Είναι πληρωμένος δολοφόνος. Ή μπορεί και να μην είναι. Θα συναντήσει μια πανέμορφη γυναίκα που μπορεί να είναι ή και να μην είναι χήρα, έναν ιεροκήρυκα που μπορεί να πιστεύει ή και να μην πιστεύει στον Θεό, τον τρελό του χωριού που μπορεί να είναι ή και να μην είναι διάνοια, έναν τάρανδο που μπορεί να είναι ή να μην είναι καλός οιωνός. Ο Ουλφ ισχυρίζεται ότι έχει έρθει στο χωριό για κυνήγι. Όμως ούτε η σεζόν είναι σωστή, ούτε για κυνηγός μοιάζει, ούτε τουφέκι κουβαλάει. Επειδή αυτή τη φορά το θύμα είναι ο ίδιος. Τον κυνηγούν γιατί δεν έκανε σωστά τη δουλειά του στο Όσλο. Γιατί σκεφτόταν παραπάνω απ’ ό,τι έπρεπε. Γιατί δεν μπορούσε να τραβήξει τη σκανδάλη. Η συνέχεια του μπεστ σέλερ Αίμα στο χιόνι καλεί τον αναγνώστη να λύσει ένα ιδιότυπο σταυρόλεξο: Ποιος είναι ο Ουλφ; Και τι σχέση έχει με τον μεγαλομαφιόζο Ψαρά; Γιατί ένας πληρωμένος δολοφόνος ν’ αδυνατεί να σκοτώσει; Και πώς γίνεται το πτώμα ενός ανθρώπου που δολοφονείται στο Όσλο να εμφανίζεται στη Βραζιλία;

One day there is life . . . And then, suddenly, it happens there is death.‘

So begins Paul Auster’s moving and personal meditation on fatherhood, The Invention of Solitude. The first section, ‘Portrait of an Invisible Man’, reveals Auster’s memories and feelings after the death of his father. In ‘The Book of Memory’ the perspective shifts to Auster’s role as a father. The narrator, ‘A.’, contemplates his separation from his son, his dying grandfather and the solitary nature of writing and story-telling.

With all the keen literary intelligence familiar from The New York Trilogy or Sunset Park, Paul Auster crafts an intensely intimate work from a ground-breaking combination of introspection, meditation and biography.

«Τη μια μέρα υπάρχει ζωή… Κι έπειτα, ξαφνικά, υπάρχει θάνατος».

Έτσι ξεκινά αυτός ο πολύ προσωπικός και συγκινητικός στοχασμός του Paul Auster με θέμα την πατρότητα.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου με τίτλο «Πορτρέτο ενός αόρατου ανθρώπου», ο συγγραφέας αποκαλύπτει τις αναμνήσεις και τα συναισθήματά του μετά τον θάνατο του πατέρα του – ενός απόμακρου, ελάχιστα εκδηλωτικού, σχεδόν ψυχρού ανθρώπου. Καθώς φροντίζει για τις υποθέσεις του πατέρα του και σκαλίζει τα υπάρχοντά του, ο Auster ανακαλύπτει ένα οικογενειακό μυστικό: έναν φόνο που χρονολογείται εξήντα χρόνια πριν, ο οποίος θα φωτίσει τον απροσδιόριστο χαρακτήρα του πατέρα του.

Στο δεύτερο μέρος, με τίτλο το «Βιβλίο της μνήμης», η οπτική γωνία μετατοπίζεται από την ταυτότητα του Auster ως γιου στον ρόλο του ως πατέρα. Μέσα από ένα μωσαϊκό εικόνων, συμπτώσεων και συνειρμών ο αφηγητής, ο Α., συλλογίζεται τον χωρισμό του από τον δικό του γιο, τον ετοιμοθάνατο παππού του, αλλά και τη μοναχική φύση της αφήγησης και της συγγραφής.

Το τρίτο μέρος είναι μια συνέντευξη του ίδιου του συγγραφέα στην πανεπιστημιακό I. B. Siegumfeldt με θέμα την Επινόηση της μοναξιάς, περίπου τριάντα χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου, η οποία δημοσιεύεται για πρώτη φορά στην παρούσα έκδοση.

«Η Επινόηση της μοναξιάς είναι ένα βιβλίο για έναν άνδρα μόνο σ’ ένα δωμάτιο, και συγκεκριμένα για εμένα. Αυτό που συμβαίνει όταν είσαι μόνος είναι ότι καταλαβαίνεις πως εντός σου κατοικούν κι άλλοι. Εντός σου κατοικούν κι άλλοι και εσύ υπάρχεις ως άτομο μόνο σε συσχετισμό με τους άλλους».