In the last days before her death, Nel called her sister. Jules didn’t pick up the phone, ignoring her plea for help.
Now Nel is dead. They say she jumped. And Jules has been dragged back to the one place she hoped she had escaped for good, to care for the teenage girl her sister left behind.
But Jules is afraid. So afraid. Of her long-buried memories, of the old Mill House, of knowing that Nel would never have jumped.
And most of all she’s afraid of the water, and the place they call the Drowning Pool . . .

«Τζούλια, εγώ είμαι. Πάρε με, είναι ανάγκη. Σε παρακαλώ, Τζούλια, είναι σημαντικό».
Λίγες μέρες πριν τον θάνατό της, η Νελ Άμποτ τηλεφώνησε στην αδερφή της.
Η Τζουλς δεν το σήκωσε, αγνοώντας την έκκληση της αδερφής της για βοήθεια.
Τώρα η Νελ είναι νεκρή. Λένε ότι πήδηξε. Και η Τζουλς αναγκάζεται τώρα να επιστρέψει στο μέρος με το οποίο ήλπιζε ότι είχε ξεμπερδέψει οριστικά, για να φροντίσει την έφηβη κόρη που άφησε πίσω η αδερφή της.
Η Τζουλς, όμως, φοβάται. Φοβάται πολύ. Τις καλά θαμμένες αναμνήσεις της, τον παλιό Μύλο, τη γνώση ότι η Νελ αποκλείεται να πήδηξε. Και πάνω απ’ όλα, φοβάται το νερό και εκείνο το μέρος που ονομάζουν Κολυμπήθρα των Πνιγμών…
Με την ίδια καταιγιστική γραφή και βαθιά κατανόηση των ανθρώπινων ενστίκτων που μάγεψαν εκατομμύρια αναγνώστες παγκοσμίως στο εκρηκτικό ντεμπούτο της “Το κορίτσι του τρένου”, η Πόλα Χόκινς υπογράφει ένα ακόμα απολαυστικό μυθιστόρημα που αντλεί από τις ιστορίες που λέμε για το παρελθόν μας και τη δύναμή τους να καταστρέψουν τη ζωή που ζούμε στο παρόν.